Mariusz Janiszewski: fotografia nadal ma ogromną moc oddziaływania

© Grzegorz Kobiela. Na zdjęciu bohater wywiadu, Mariusz Janiszewski.

Zdjęcia Mariusza Janiszewskiego dobitnie pokazują czym różni się fotografia podróżnicza od humanistycznego reportażu patrzącego wnikliwie na miejscowych ludzi zajętych codziennymi czynnościami. Oraz to, że ten drugi rodzaj fotografii nadal jest w stanie nas poruszyć opowiadając nieubraną w żaden sztafaż prawdę o kondycji ludzkiej.

© Mariusz Janiszewski

Andrzej Świetlik: Fotograf nie musi mówić za dużo

"Aprillus" z cyklu 'Weekend z Hieronimem B."

Kiedy przedstawiłam Panu Andrzejowi Świetlikowi propozycję rozmowy całkowicie opartej na grze skojarzeń, był wyraźnie ucieszony.

A oto co wynikło z naszego spotkania.

Dorota Wiland: Nieetyczna jest pogoń za świetnym ujęciem za każdą cenę

Bielik z marsową miną. Wiecie, że bielik to wcale nie orzeł tylko jastrząb? Tak czy inaczej, majestatyczny ptak o imponującej rozpiętości skrzydeł.

Dzisiaj publikuję wywiad z Dorotą Wiland, koleżanką ze studiów anglistycznych, który uważam za niezwykle ważny dlatego, że Dorota działa od lat na rzecz dobrostanu zwierząt. Ja sam – chociaż deklaruję miłość do zwierząt – nic w tym kierunku nie robię, więc choćby w ten sposób, publikując rozmowę z Dorotą i jej świetne zdjęcia, mogę się przyczynić do pogłębienia świadomości czy sprowokowania dyskusji, na przykład na temat etyki w fotografowaniu zwierząt.

Tadeusz Rolke: Człowiek człowiekowi...

Rekonstrukcja wywiadu przeprowadzonego pod koniec 1997 roku przez Izę Makiewicz-Brzezińską z Tadeuszem Rolke, najwybitniejszym polskim twórcą i prekursorem fotografii reportażowej i socjologicznej.

Piotr Skrzynecki

Iza Makiewicz-Brzezińska: Spodziewam się, że suma przykrych, a niekiedy traumatycznych doświadczeń związanych z dorastaniem w okresie II wojny światowej, następnie pobytem w więzieniu w czasach stalinowskich, a potem dziesięcioletnią emigracją w Niemczech, ukształtowała Pana sposób widzenia rzeczywistości, wyznaczyła styl funkcjonowania i odzwierciedliła się w pracy fotograficznej. Czy zgodziłby się Pan z takim sformułowaniem?

Edward Hartwig: Przypadek według Edwarda H.

 

Rekonstrukcja rozmowy jaką w roku 1997 Iza Makiewicz-Brzezińska odbyła z gigantem polskiej fotografii – Edwardem Hartwigiem.

Iza Makiewicz-Brzezińska: Czuję, że może Pan być trochę znużony wywiadami, w których przedstawia się Pana osobę wyłącznie w kontekście dokonań fotograficznych. Chciałabym zatem stworzyć Panu możliwość nieco pełniejszego wyrażenia siebie, z uwzględnieniem istotnych życiowych zdarzeń, dążeń, sposobów działania oraz odbierania rzeczywistości w warstwie tak emocjonalnej, jak i poznawczej. Nie oznacza to rzecz jasna, całkowitego pominięcia sfery Pana działalności zawodowej. Na początek proszę o przekazanie ogólnych informacji o sobie. Co powinno się wiedzieć poznając Edwarda Hartwiga ?

Marek Karewicz: All That Jazz

Rekonstrukcja wywiadu przeprowadzonego w roku 1997 przez Izę Makiewicz-Brzezińską z jednym z najlepszych fotografów światowej sceny muzycznej, Markiem Karewiczem.

Marek Karewicz: autoportret

Tomasz Sikora: Tam gdzie rosną sny i dojrzewają uczucia

Rekonstrukcja wywiadu przeprowadzonego przez Izę Makiewicz-Brzezińską w roku 1996 z Tomaszem Sikorą - fotografem, autorem kilkudziesięciu wystaw indywidualnych na całym świecie oraz 65 wydawnictw autorskich, wielokrotnie nagradzanym za kreatywność w fotografii. Tomasz Sikora dwukrotnie został wybrany fotografem reklamowym roku w Australii gdzie mieszkał przez wiele lat. Był autorem międzynarodowych kampanii reklamowych dla Hoteli Sheraton, Intercontinental, Singapore Airlines, firmy Reebok.

Tomasz Sikora urodził się w 1948 roku. Z uwagi na tradycje rodzinne (ojciec zajmował się rzeźbieniem, a matka – malowaniem) on także miał potrzebę zaistnienia w sferze twórczej. Kiedyś zainteresował się pozostawionym na stole przez narzeczonego siostry aparatem fotograficznym. I tak to się zaczęło.

Od 1970 do 1971 roku był zatrudniony w laboratorium Kodaka w Paryżu. Przez kolejne 10 lat pracował jako fotoreporter dla tygodnika „Perspektywy”. Tworzył też plakaty teatralne i filmowe, ilustrował książki oraz okładki płytowe. Zdobył szereg nagród i wyróżnień, między innymi: Złoty Wawrzyn Olimpijski za najlepszą fotografię sportową w Polsce, Grand Prix i II nagrodę w ogólnopolskim konkursie fotografii reklamowej, wyróżnienia na konkursach fotografii prasowej.

Lubił podróżować, więc zamknięcie granic towarzyszące wprowadzeniu stanu wojennego odczuł szczególnie boleśnie. W 1982 roku wyjechał do Australii, gdzie prowadził warsztaty fotograficzne w Victoria College w Melbourne. Już rok później został współzałożycielem (wraz z Erykiem Fitkau, którego poznał jeszcze w Polsce) studia fotografii reklamowej i pracował dla najważniejszych agencji reklamowych w Australii. Równocześnie nadal zajmował się fotografią artystyczną, wydawał autorskie książki i kalendarze. W 1986 roku rozszerzył działalność poza teren Australii pracując dla agencji reklamowych w Nowej Zelandii, Hongkongu, USA, Belgii, Singapurze i Malezji. W 1993 roku został fotografem amerykańskiego banku zdjęć Image Bank. Obecnie wykonuje też prace dla agencji reklamowych i czasopism w Polsce.

Zdjęcie mody dla Matsudy



Aneta Mikulska - droga do fotografii i fotografia w drodze

Ostatni dzień listopada (Okuniew, listopad 2016)

Dzisiaj wywiad z Anetą Mikulską, graficzką i fotografką z podwarszawskiego Okuniewa.

Jarosław Brzeziński: Aneto, poznaliśmy się w roku 2008, kiedy oboje fotografowaliśmy obchody 470-lecia założenia Okuniewa. Jesteś chyba bardzo związana z tymi okolicami, bo mimo rozlicznych podróży zagranicznych nie zaniedbujesz ich fotograficznie. Czy jest to wyrażony zdjęciami lokalny patriotyzm?

Wschód słońca w Zabrańcu (Zabraniec, maj 2017)

Krzysztof Gierałtowski: portret subiektywny

Wiele lat temu moja żona przeprowadziła cykl wywiadów z czołowymi polskimi fotografami; niestety po tych tekstach nie został żaden ślad w Internecie. Postanowiłem je zrekonstruować. Teksty zostały wpisane od nowa i uzyskałem zgodę na publikację tych samych zdjęć, które towarzyszyły oryginalnym wywiadom. Dzisiaj pierwszy z odtworzonych wywiadów, przeprowadzony w roku 1996 z Krzysztofem Gierałtowskim, legendą polskiej fotografii. portretowej Tekstowi towarzyszą znakomite zdjęcia portretowe jego autorstwa. W wywiadzie, który stanowi cenny zapis "stanu ducha" fotografii sprzed lat dwudziestu, zawarte są barwne opowieści fotografa o perypetiach zawodowych i zrealizowanych sesjach portretowych.

Iza Makiewicz-Brzezińska: Kiedyś miał pan zostać lekarzem, studiował też w szkole filmowej, ale ostatecznie – wybrał zawód fotografa…

Krzysztof Gierałtowski: Uważam że mógłbym być bardzo dobrym lekarzem, jednakże ze względu na mój zły charakter nie nadaję się do pracy w zhierarchizowanym świecie medycyny. Jako fotograf wykonywałem czasem „operację”, którą najtrafniej określają słowa: „naplucie redaktorowi naczelnemu na głowę”. Kończyło się to zwykle wyrzuceniem z pracy. Nie miałem jednak żadnych kłopotów ze znajdowaniem następnego zajęcia, ponieważ redaktorzy naczelni są rozliczani przede wszystkim z tego, czy ich pracownicy dobrze wykonują swój zawód. Ale gdybym jako lekarz zachował się równie bezceremonialnie wobec profesora – skończyłoby się to dla mnie o wiele gorzej!